چشم میذاشتیم ومیشمردیم 10 ، 20 و 30…100 و میرفتیم با شوق پیدا میکردیم دوستمونو؟
مگه ما همون فرشته کوچولو نیستیم که بزرگ شده،که زمینی شده؟
پس چرا الان پیدا نمیکنیم دوستمونو ، چرا پیدا نمیکنیم خوبی هاشو ، چرا بدی هاش بیشتر جلو چشامونو میگیره؟ چرا بیشتر گمش میکنیم؟
بدی ها بزرگتر شده یا دلامون کوچیکتر شده یا چشامون درست نمیبینه؟ کدومش؟
پیش به سوی پیدا کردن نکات مثبت اطرافمون و کمرنگ کردن نکات منفی…
چه خوب میشه چشم بذاریم رو بدی ها و پیدا کنیم خوبی ها رو…

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: